Stefan Jendo urodzony w 1936 roku w Kraśniku k/Połańca, ukończył Szkołę Podstawową w Połańcu (1950) oraz Liceum Ogólnokształcące w Staszowie (1954), absolwent Politechniki Warszawskiej Wydziału Budownictwa Lądowego (1960), uzyskał stopie naukowe: doktora nauk technicznych z zakresu wytrzymałości materiałów (1969) i doktora habilitowanego z zakresu optymalizacji konstrukcji inżynierskich (1979) w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie. Tytuł naukowy profesora w zakresie nauk technicznych otrzymał w 1994 roku. Przeszedł na emeryturę w 2007. Autor i współautor jedenastu monografii i ponad stu publikacji z zakresu optymalizacji i niezawodności konstrukcji. Wykładowca na wielu uniwersytetach w tym na Uniwersytecie Michigan w Ann Arbor, USA (1972-1974). Profesor wizytujący na kilku uniwersytetach niemieckich w latach 1982-1984, w tym w Essen, Bochum, Stuttgart, Siegen i Monachium. Prezenter wyników prac naukowych na wielu renomowanych konferencjach krajowych i zagranicznych, między innymi na światowych kongresach: optymalizacji - ISSMO, niezawodności i bezpieczeństwa - ICOSSAR i zastosowań rachunku prawdopodobieństwa w inżynierii lądowej - ICASP. Kierownik Pracowni Metod Numerycznych Optymalizacji i Niezawodności w Zakładzie Metod Komputerowych IPPT w latach 1998-2006 oraz p.o. Kierownika Zakładu Metod Komputerowych IPPT w latach 2002-2006. Brał udział w realizacji szeregu projektów badawczych jako kierownik lub wykonawca: jednego amerykańskiego, trzech europejskich, jednego japońskiego i siedmiu krajowych. Stypendysta DAAD (Berlin-1982) oraz DFG (Essen-1982-1984). Otrzymał dwie Nagrody Sekretarza Naukowego PAN: za współautorstwo w opracowaniu monografii z dziedziny optymalizacji konstrukcji inżynierskich (1981), oraz za współautorstwo w opracowaniu metody wielokryterialnej optymalizacji konstrukcji (1986). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP (1991).